zibayefaribande

 لحظه ای که با توام قند و شکر در کامم است

این شراب تلخ من همچو عسل در جامم است

 

فکر فردا را ندارم ، چون تو هر روز منی

کم ننوشم می که با تو خمره ها در بامم است

 

zibayefaribande...

به نظر من حرف دل باید زده بشه.

باید گفت...

یعنی باید به زبون آورد.

ولی 

لازم نیست که حتما آدم به یه نفر بگه...

میشه نوشت

میشه رو کاغذ نوشت

فقط برا خودت

میشه در وبلاگ باشه

همه بخونن...

میشه خیلی قشنگتر شعرش کرد

غزل

رباعی

دو بیتی...

میشه عشق.

zibayefaribande...

شب یلداست، نگاهی به بهاران بکنیم
فارغ از هرچه که بوده یاد یاران بکنیم

باعث این همه گرمی که در این خانه ماست
یاد آن رزم و فدای سر به داران بکنیم

zibayefaribande...

بیشتر جاها و مناطق ایران زندگی کردم...

شمال خیلی خوبه... آمل.

آذربایجان... تبریز. ماکو. خوی. ارومیه. اردبیل.

جنوب... ۷ ماه سال ۸۰ کیش بودم...

اصفهان...

شیراز یه چیز دیگست...

مشهد... فقط بازار.

بیرجند... خاطره...و خیلی دور

بلوچستان... دوستای باحال 

کردستان... بانه... سنندج... مهاباد...  

ولی تهران برا من همه چیزه.

اصلا خیلی...

zibayefaribande...

بدم میاد از آدمهایی که وقتی بهشون محبت میکنی یا دوستشون داری فکر میکنن که بهشون احتیاج داری.

آدمهای بی لیاقت.

zibayefaribande...

شد که پنهان باشی از خلقی و از ما نیز هم

شد که ساقی باشی و ما در صف آن چیز هم

 

ما بر این منوال تو عادت که نه، دل داده ایم

پس چه شد شمشیر تو بر جان ما شد تیز هم

zibayefaribande...